χρημάτιο

το, Ν [χρήμα, χρήματος]

1. ρωμ. δίκ. περιουσία την οποία ένας ανήλικος μπορούσε να διαθέσει κατά κυριότητα ή τής οποίας είχε την επικαρπία

2. φρ. α) «πατρικό χρημάτιο»

ρωμ. δίκ. περιουσία που δόθηκε για διαχείριση από πατέρα σε ανήλικο

β) «στρατιωτικό χρημάτιο»

ρωμ. δίκ. ό,τι αποκτούσε ο υπεξούσιος από τη στρατιωτική του υπηρεσία

γ) «απροσπόριστο χρημάτιο»

ρωμ. δίκ. καθετί που αποκτούσε ο ανήλικος, πέρα από την πατρική περιουσία, ιδίως με τη δική του εργασία.